تحقیق در مورد روسپیگری

مقدمه
اکثریت بسیار بزرگ تحلیل های جهانی شدن سرمایه داری معاصر جنبه سیاره ای صنعت تجارت سکس را در نظر نمی گیرد (1). این بخش از اقتصاد جهانی در توسعه کامل که از جابجایی بسیار مهم جمعیت بوجود می آید و سودها و درآمدهای باورنکردنی پدید می آورد، ویژگی های اساسی و بی سابقه مرحله جدید اقتصاد سرمایه داری را به نمایش می گذارد. رشد برق آسای آن بطور جدی حقوق اساسی بشر، به ویژه حقوق زنان و کودکان را که به کالاهای سکسی تبدیل شده اند، زیر سئوال برده است. دینامیک کار چنین است که سازمان های بین المللی از 1995، پس از تحلیل و گفتمانی که افشاگر بدترین نتیجه های جهانی شدن بازار سکس است، موضع هایی را پذیرفتند که به آزادسازی روسپی گری و بازارهای سکس گرایش دارد.

در حقیقت، آنچه سازمان جهانی تجارت (OMC) به نفع جهانی شدن نولیبرالی از آن دفاع می کند، اکنون جای ارگان های گوناگون اروپایی و بین المللی، از جمله سازمان ملل متحد را، در قلمرو بهره برداری جنسی از زنان و کودکان گرفته است.

صنعتی شدن تجارت سکس و کالایی شدن
جهانی شدن سرمایه داری امروز به «کالایی شدن» بی مانند وجودهای بشری در تاریخ نیاز دارد. طی 30 سال دگرگونی بسیار فاجعه بار تجارت سکس به صنعتی شدن، مبتذل شدن و انتشار پرحجم آن در مقیاس جهانی انجامیده است (2). این صنعتی شدن همزمان قانونی و غیرقانونی که میلیاردها دلار (3) درآمد ببار می آورد، بازار مبادله های سکس را رونق داده که در آن میلیون ها زن و کودک به کالاهایی با مشخصه سکس تبدیل شده اند.

این بازار از توسعه پرحجم روسپی گری (مخصوصاً در نتیجه حضور نظامیان درگیر جنگ و یا اشغال سرزمین ها) (4) به ویژه در کشورهای تازه صنعتی شده، از توسعه بی سابقه صنعت توریستی (5)، پیشرفت و عادی سازی هرزه نگاری (6)، بین المللی شدن ازدواج های هدایت شده (7) و همچنین نیازهای انباشت سرمایه بوجود آمده است.

این تایید که صنعت تجارت جنسی وجود داشته از این دلیل سرچشمه می گیرد: بویژه اینکه ما با توسعه تولید انبوه ثروت ها و خدمات جنسی روبروییم که تقسیم منطقه ای و بین المللی کار را بوجود آورده است. « ثروت ها» در بخش بزرگی از وجودهای انسانی تشکیل شده که به فروش خدمات جنسی مشغول اند. این صنعت که در یک بازار جهانی شده گسترش یافته و هم زمان سطح محلی (8) و سطح منطقه ای را یکپارچه می سازد، به نیروی اقتصادی پرهیزناپذیر تبدیل شده است.

روسپی گری و صنعت های جنسی مرتبط با آن – میکده ها، با شگاه های رقص، روسپی خانه ها، سالن های ماساژ، مزون های تولید هرزه نگاری و غیره – روی اقتصاد زیرزمینی پرحجم تکیه می کنند که توسط پااندازی های مرتبط باجنایت سازمان یافته کنترل می شود و به نیروهای نظم فاسد سود می رساند. زنجیره های هتل داران بین المللی، شرکت های هوایی و صنعت توریستی وسیعاً از صنعت تجارت جنسی سود می برند و به دولت ها نیز از این بابت سود می رساند. در 1995، برآورد شده است که درآمدهای روسپی گری در تایلند بین 59 و 60 درصد بودجه دولت را تشکیل می داد(9).

بی دلیل نیست که این دولت در 1987 توریسم سکس را با این عنوان افزایش داد: « یکی از میوه های تایلندی شیرین تر از دوریان [ یک میوه محلی] زنان جوان اند» (10) در 1998، سازمان بین المللی کار برآورد کرد که روسپی گری بین 2 و 14 درصد مجموع فعالیت های اقتصادی تایلند، اندونزی، مالزی و فیلی پین را تشکیل می دهد (11). طبق بررسی بیشوپ و روبینسون (12) صنعت توریستی 4 میلیارد دلار در سال برای تایلند عایدی دارد.

صنعتی شد تجارت سکس و فراملی شدن آن عامل های اساسی هستند که روسپی گری معاصر را بطور کیفی از روسپی گری دیروز متمایز می سازد. مصرف کنندگان از این پس می توانند در خلال جهان به پیکرهای جوان، حتی بسیار جوان « خارجی» بویژه برزیل ، کوبا، روسیه، کنیا، سری لانکا، فیلی پین، ویتنام، نیکاراگوئه و جاهای دیگر دسترسی داشته باشند.

عامل دیگری که خصلت کیفی متفاوت به تجارت سکس امروز می دهد، این واقعیت است که روسپی گری به استراتژی توسعه برخی کشورها تبدیل شده است. زیرفشار استرداد وام، بسیاری از دولت های آسیا، آمریکای لاتین و آفریقا از جانب سازمان های بین المللی چون « صندوق بین المللی پول» و « بانک جهانی» – که وام های کلان می دهند – به توسعه صنعت های توریسم و تفریحی تشویق شده اند. در هر یک از این موردها، پیشرفت این بخش ها به جهش صنعت توریسم جنسی میدان داده است (13). در برخی موردها، مانند نپال، زنان و کودکان بطور مستقیم در بازارهای منطقه ای یا بین المللی (بویژه در هند و هنگ کنگ) عرضه می شوند، بی آنکه کشور مورد بحث توسعه گویای روسپی گری محلی را به رسمیت بشناسد.

در دیگر موردها مثل تایلند، این امر توسعه همزمان بازار محلی و بازارهای منطقه ای و بین المللی را در پی داشته است (14). امّا در همه موردها، ملاحظه می شود که گردش این کالاها چه در مقیاس فراقاره ای یا فراملی از منطقه های کم متمرکز سرمایه به منطقه های بسیار متمرکز سرمایه جریان دارد. از این رو، برآورد شده است که طی 10 سال دویست هزار زن و دختر جوان بنگلادشی به طرف پاکستان در تردد بوده اند (15). در صورتی که 20 تا 30 هزار روسپی تایلندی منشاء برمه ای دارند (16).

جهانی شدن سرمایه از این پس با زنانه شدن بیش از پیش گسترده مهاجرت ها توصیف می شود (17). بخش مناسبی از جریان مهاجرت به سمت کشورهای صنعتی انجام می گیرد (18). روسپی های خارجی که آشکارا در پایین سلسله مراتب روسپی گری قرار دارند، بطور اجتماعی و فرهنگی منزوی هستند و در بدترین شرایط ممکن بهداشتی کار می کنند. تمام اقتصاد سیاسی روسپی گری و معامله زنان و کودکان باید در اصطلاح کلاسیک برپایه تحلیل نابرابری های ساختاری، توسعه نابرابر و مرکب و سلسله مراتبی بودن بین کشورهای امپریالیستی و کشورهای وابسته شالوده ریزی شود.

وضعیت زنان و کودکان سیر پسروانه پیدا کرده: چنانکه، در بسیاری کشورهای جهان سوّم و همچنین در کشورهای اتحاد شوروی سابق و اروپای شرقی، زیر تاثیر سیاست های تعدیل ساختاری و آزادسازی اقتصاد، زنان و کودکان به ماده خـام جدید (New Raw Resouces ) در چارچوب توسعه تجارت ملی و بین المللی تبدیل شده اند. از دید اقتصادی، این کالاها با امتیاز دوگانه توصیف می شوند: پیکرها همزمان ثروت و خدمات اند. دقیق تر بگوییم، ما با کالایی شدن نه فقط پیکر، بلکه با کالایی شدن زنان و کودکان روبروییم. اندیشه رایج پیدایش شکل جدید بردگی در توصیف تجارتی که موضوع آن میلیون ها زن و کودک اند، از آنجاست.

این واقعیت ها شرایط و توسعه جهانی شدن کنونی سرمایه داری را در مورد زنان و کودکان که مورد بهره برداری تجارت جنسی اند، مشخص می کنند. باید سایر عنصرهای تعیین کننده را افزود. آدم ربایی، تجاوز به زور و خشونت از عامل های رونق این صنعت اند. آنها نه فقط برای توسعه بازارها، بلکه همچنین برای « تولید» این بازارها جنبه اساسی دارند: زیرا به « کارکردی» کردن آنها برای این صنعت که به آمادگی کلی پیکرها نیاز دارد، کمک می کنند. 75 تا 80% روسپی ها در کودکی مورد سوءاستفاده جنسی قرار گرفته اند(19). بیش از 90% روسپی ها زیر کنترل پااندازها قرار دارند (20).

یک بررسی درباره روسپی های خیابانی در انگلستان نشان می دهد که 87% روسپی ها قربانی خشونت طی 12 ماه اخیر بوده اند (21). 43% از میان آنها از پی آمدهای سوءاستفاده حاد جسمی رنج می برند. یک بررسی آمریکایی اعلام داشته است که 78% روسپی ها قربانی تجاوز به عنف از جانب پااندازها و مشتریان (بطور متوسط 29 بار در سال) هستند؛ 49% قربانی ربودن و انتقال از یک کشور به کشور دیگر بوده اند و 27% معلول شده اند (22). سن متوسط ورود به روسپی گری در ایالات متحد 14 سال است(23). آیا می توان تایید کرد که در چنین شرایط به راستی روسپی «آزاد» و غیراجباری وجود دارد؟

در کشورهایی که روسپی گری قانونی است، روسپی های خارجی بخاطر وضعیت ناپایدار مهاجرت به مقیاس زیادی مخفی بکار گرفته می شوند و از قاعده های بهداشتی که لازمه «مراقبت» از روسپی ها و خریداران سکس است، بی بهره اند.

سرانجام اینکه، روسپی گری از راه استثمار زنان اقلیت های قومی نیز توسعه می یابد. از این رو، در 1980، 40درصد روسپی های تایپه (تایوان) از منشاء بومی استرالیا موضوع معامله بوده اند (24). در مقیاس جهانی، مشتریان شمال از زنان جنوب و شرق سود می جویند. در خود جنوب مشتریان ملی از زنان و کودکان اقلیت های ملی یا نژادی سوء استفاده می کنند.

پیشرفت روسپی گری
طی سه دهه اخیر، اغلب کشورهای نیمکره جنوبی با رشدی فنومنی روبرو بوده اند. طی یک دهه وضعیت کشورهای اتحاد شوروی سابق و اروپای شرقی و مرکزی چنین بوده است. میلیون ها زن، نوجوان و کودک در ناحیه های « داغ» مادر شهرهای کشور خاص خود یا مادر شهرهای کشورهای مجاور زندگی می کنند.

طبق برآورد 2 میلیون زن در تایلند (25)، 300 هزار در فیلی پین (26)، 500 هزار در اندونزی (27)، نزدیک به 8 میلیون در هند (200 هزار آن نپالی) (28)، 1 تا 5/1 میلیون در کره (29)، 142 هزار در مالزی (30)، بین 60 تا 200 هزار در ویتنام (31)، 1 میلیون در ایالات متحد، بین 50 تا 70 هزار در ایتالیا (نیمی از آن خارجی بویژه نیجریه ای)، 25 هزار در هلند (32)، بین 50 تا 400 هزار در آلمان (33) (شاید بیش از 200 هزار (34) – این روسپی ها در روز (35) 2/1 میلیون خدمات سکسی به مشتریان می فروشند) و 200 هزار در لهستان (36) به روسپی گری مشغول اند.

طبق برآورد یونیسف یک میلیون کودک هر سال وارد صنعت تجارت سکس می شوند (37). صنعت روسپی گری کودکان از 400 هزار کودک در هند (38) (که برخی مذهب ها آن را مشروع می دانند)، 75 هزار کودک در فیلیپین (39)، 800 هزار در تایلند (40)، 100 هزار در تایوان (41)، 200 هزار در نپال (42)، 100 تا 300 هزار کودک در ایالات متحد (اگر مجموع صنعت سکس را اضافه کنیم، رقم ها به 4/2 میلیون می رسد) و نیز از 500 هزار کودک در آمریکای لاتین بهره برداری می کند. برآورد شده است که در چین توده ای بین 200 تا 500 هزار کودک روسپی وجود دارد. در برزیل، برآوردها بین 500 هزار تا 2 میلیون در نوسان (43) است؛ 30% روسپی های کامبوج کمتر از 17 سال دارند (44).

طبق برآورد برخی بررسی ها طی یک سال یک کودک روسپی « خدمات جنسی»اش را به 2000 نفر می فروشد. (45)

تردد زنان و کودکان
به موازات پیشرفت روسپی گری محلی در پیوند با مهاجرت از روستاها به سوی شهرها، صدها هزار زن جوان به سمت مرکزهای شهری ژاپن، اروپای غربی و آمریکای شمالی برای « عرضه» خدمات جنسی در چارچوب صنعت سکس رو به کمال کشورهای صنعتی به مشتری های مذکر پرشمار جابجا شده اند. این مهاجرت ها از روستاها به مرکزهای شهری نزدیک یا دوردست هیچ نشانه ای از کندی سرعت بدست نمی دهند (46). برعکس همه چیز حاکی از ادامه رشد حیرت انگیز آن است.

تردّد زنان و کودکان در مقیاس جهان به صورت پرحجم انجام می گیرد. زنان و کودکان جنوب و جنوب شرقی آسیا گروه بسیار مهمی را در این زمینه تشکیل می دهند. روسیه و کشورهای مستقل اتحاد شوروی سابق (با 175 هزار نفر در سال) دومین گروه در این رتبه مهم را تشکیل می دهند. پس از آن آمریکای لاتین و کارائیب (تقریباً با 100 هزار نفر) و آفریقا (با 50 هزار نفر) (47) قرار دارند.

شمار روسپی هایی که از فیلیپین، تایوان، تایلند و روسیه به ژاپن می آیند بالغ بر 150 هزار نفر است (48). هر سال 50 هزار دومینیکنی در خارج به ویژه در هلند به روسپی گری می پردازند. آنها در این کشور 70% اشغال کنندگان 400 ویترین روسپی های آمستردام را تشکیل می دهند (49). روسپیان روسی و اروپای شرقی که در محله های «داغ» آلمان دیده می شوند، بالغ بر 15 هزار نفر است. 75% روسپیان این کشور از اصلیت خارجی هستند (50). 40% روسپیان زوریخ از تبار جهان سوم اند (51). 500 هزار زن اروپای شرقی و بین 150 تا 200 هزار زن کشورهای اتحاد شوروی سابق در اروپای غربی به روسپی گری مشغول اند. طبق برآورد 50 هزار خارجی برای تغذیه شبکه های روسپی گری به ایالات متحد می روند (52).

هر سال نزدیک به یک چهارم میلیون از زنان و کودکان جنوب شرقی آسیا (برمه، ایالت ینان چین توده ای، لائوس و کامبوج) در تایلند، به عنوان کشور ترانزیت به بهای متنوع بین 6000 و 10 هزار دلار آمریکایی خریداری می شوند. در کانادا دلالان 8000 دلار برای یک جوان آسیایی از فیلیپین، تایلند، مالزی یا تایوان می پردازند و آنها را 15 هزار دلار به موسسه های روسپی گری می فروشند (53). در اروپای غربی، بهای رایج یک اروپایی از مبدا کشورهای سابق «سوسیالیستی» بین 15 تا 30 هزار دلار آمریکایی است. با ورود آنها به ژاپن زنان تایلندی 25 هزار دلار آمریکایی وامدار شده اند (54). زنان خریداری شده باید هزینه های موسسه های مربوط را تسویه و بنفع آنها سالها کار کنند.