تحقیق درباره عظمت غدیر

عظمت غدیر
خطابه غدیربعنوان آئینه تمام نمای ولایت امیرالمومنین(ع ) بین تمام خطابه ها اسلام ویژگی هائی دارد که آن را به صورت منحصربه فرد در آورده است .این اهمیت بازمیگردد به متن خطبه و فضای خاصی که این سخنرانی در آن انجام شده است .

• مهمترین مقاصد پیامبر در خطبه غدیر را میتوان در موارد زیر خلاصه کرد :
1- نتیجه گیری از زحمات 23 ساله رسالت با تعیین ادامه دهندگان این راه
2- حفظ دائمی اسلام با جانشینانی که از عهده این امر مهم برآیند .
3- اقدام رسمی برای تعیین خلیفه که از نظر قوانین ملل سندیت دارد.
4- ترسیم خط مشی آینده مسلمین تا آخر دنیا .
5- اتمام حجت بر تمام مخالفان اسلام اعم از مقصرین ومعاندین .

هیچ حکمی مثل ولایت در غدیر اعلام نشده است .

عظمت خاص غدیر را در جهات زیر می توان ترسیم کرد :
1- شرایطی که برای ابلاغ این اصل اعتقادی اسلام بر پا شد که آن اجتماع بزرگ فقط در این ماجرا بوده است .
2- مسئله امامت فقط بصورت یک خبر و پیام و خطابه اجرا نشد بلکه بعنوان حکم وفرمان اجرا گردید .
3- شرایط جغرافیایی غدیر که قبل از تقاطع جاده ها در جحفه و پیش از تفرق قبایل بوده است .
4- مقام مخاطب خطبه ، و نیزحالت خاص مخاطبین یعنی حاجیان آن هم پس از اتمام حج و هنگام بازگشت ، و نیز اعلام نزدیکی رحلت پیامبر(ص ) .
5- خطاب خداوند که : ‍” ای ، پیامبر ابلاغ کن آنچه از طرف خداوند برتو نازل شده که اگر ابلاغ نکنی رسالت خود را نرسانده ای ” که در هیچ یک از فرامین الهی چنین مطلبی گفته نشده .
6- بیم پیامبرازکارشکنی های منافقین و دستورقاطع الهی برلزوم ابلاغ این حکم .
7- ضمانت الهی بر حفظ پیامبر از شر دشمنان در خصوص ابلاغ این وحی الهی .
8- مفاهیم بلند و حساسی که در تبیین مقام ولایت در متن خطبه فرمودند .
9- مراسم خاصی که قبل و بعد از خطبه واقع شد که بیعت و عمامه “سحاب ” و. تهنیت از نمونه های آن است .
10- خطاب خداوند که : ” امروز دین شما را کامل کردم و نعمت خود را برشما تمام نمودم ” که تا آن روز مشابه آن را هم نفرموده بود .
11- توجه خاص ائمه به سخنان پیامبر در غدیر، وبخصوص کلام امیرالمومنین وحضرت زهرا که فرمودند : ” روزغدیرخم برای کسی عذری باقی نگذاشت ” .
12- سند و شیوه نقل این حدیث از نظر حدیثی ، تاریخی ، کلامی و ادبی و همچنین فراگیری وراهیابی آن به قاوب مردم ، در میان روایات بی مانند است .

از مدینه تا غدیر :
آغاز سفر :
درسال دهم هجری پیامبر( ص ) برای اولین بار بطور رسمی اعلان عمومی حج دادند تا همه مردم در حد امکان حاضرشوند . آن حضرت این سفر را بعنوان ” حجه الوداع ” مطرح کردند .

هدف از این سفر دو حکم مهم از قوانین اسلام بود که هنوز برای مردم بطور رسمی تبیین نشده بود : یکی حج ، و دیگری مسئله خلافت و جانشینی بعد ازپیامبر( ص ) .

پس از دستور الهی منادیانی را به مدینه و اطراف آن فرستادند وتصمیم این سفر را به اطلاع همه رساندند تا هرکس که بخواهد خود را آماده این سفر کند .

باحرکت کاروان پیامبر در بین راه مدینه تا مکه افراد قبایل به جمعیت اضافه می شد . با رسیدن این خبر مهم به مناطق دورتر مردم اطراف مکه نیز بسوی مکه سرازیر شدند و در این اولین سفررسمی حضرت بعنوان حج شرگت داشته باشند .

اضافه بر آنکه حضرت اشاراتی فرموده بودند که امسال سال آخر عمر من است و این می توانست باعث شرکت همگانی مردم باشد .

از مدینه تا مکه :
کاروان بزرگ پیامبر روز شنبه بیست وپنجم ماه ذی قعده از مدینه حرکت کردند . اهل بیت معظم پیامبر که فاطمه زهرا وامام حسن وامام حسین نیزهمراه حضرت بودند .

با رسیدن به مسجد ” شجره ” احرام بستند و مسیر ده روزه تا مکه را آغاز کردند .

صبح روز یکشنبه را در منطقه ای توقف کردند و تا شب همانجا ماندند و پس ازنمازمغرب وعشاء حرکت کردند . صبح روزبعد به ” عرق الظیبه ” رسیدند و سپس در ” روحاء ” توقف مختصری کردند . از آنجا برای نمازعصربه ” منصرف ” رسیدند . هنگام نماز مغرب و عشاء پیاده شدند و روز چهار شنبه به ” سقیاء ” رسیدند . و روز پنجشنبه به ” ابواء ” رسیدند که قبر مادر حضرت آنجاست .

بعد از ده روز طی مسافت ، در روز سه شنبه پنجم ذی حجه اولین کاروان حج اسلام با جلال وعظمتی بی نظیروارد شهر مکه شدند .

درایامی که سفر حج اعلام شد ، امیرالمومنین با لشکری از طرف پیامبر به ” نجران ” و سپس به ” یمن ” رفته بودند . هدف از این سفر دعوت به اسلام و جمع آوری خمس و زکات و جزیه بود .

بانزدیک شدن کاروان پیامبر از مدینه به مکه ، امیرالمومنین هم از طرف یمن به مکه رسید .

بارسیدن روز نهم ذی حجه مراسم حج آغاز شد . حضرت به موقف به عرفات و سپس به مشعر رفتند و روز دهم درمنی قربانی و رمی وجمرات و سایر اعمال را انجام دادند .

پس از پایان مراسم حج دستورالهی بر پیامبر چنین نازل شد :
نبوت تو به پایان رسیده و روزگارت کامل شده است . اسم اعظم و آثار علم و میراث انبیاء را به علی بن ابی طالب بسپار که اولین مومن است.

من زمین را بدون عالمی که اطاعت من وولایتم با او شناخته شود و حجت بعد از پیامبرم باشد رها نخواهم کرد . ”

پیش از حرکت به سوی غدیر در مکه جبرئیل لقب ” امیرالمومنین ” را بعنئان اختصاص آن به علی بن ابی طالب از جانب الهی آورد ، اگرچه این لقب قبلا نیز برای آن حضرت تعیین شده بود .

با اینکه انتظار می رفت پیامبر در این اولین وآخرین سفر حج خود مدتی را در مکه بمانند ولی بلافاصله به بلال دستور دادند که به مردم اعلام کند :

فردا روز چهاردهم ذی حجه همه باید حرکت کنند تا در وقت مقرر در ” غدیر خم ” حاضر باشند و کسی جز معلولان نباید باقی بماند .

انتخاب منطقه ” غدیر ” به امر الهی به چند جهت بود :
یکی اینکه در راه بازگشت از مکه ، کمی قبل محل افتراق کاروانها وتقاطع مسیرها در حجفه است .

دوم اینکه در آینده های اسلام که کاروانهای حج در راه رفت و برگشتاز این مسیرعبورمی کنند با رسیدن به وادی غدیرونماز در مسجد پیامبرتجدید خاطره و بیعتی با این زیر بنای اعتقادی خود می نمایند ویاد آن دردلها اخیا می گردد .

سوم اینکه ” غدیر ” محلی بسیار مناسب برای برنامه سه روزه پیامبر وایراد خطبه برای آن جمعیت انبوه بود .