مقاله نقش شرکت تعاونی در رشد و توسعه اقتصادی

چکیده
یکی از مهم ترین اهدافی که اکثر کشورها دنبال می کنند، دستیابی به توسعه و بهبود کیفیت زندگی است. این پیشرفت ها، باوجود تاثیر چشمگیری که بر رفاه عمومی و بهبود زندگی داشته اند، به افزایش شکاف میان کشورهای غنی و فقیر نیز دامن زده اند، به طوری که همچنان بسیاری از کشورها با مشکلاتی همچون فقر، بیکاری گسترده، بی سوادی و کمبود سرمایه مواجه هستند.

یکی از راهکارهای اساسی برای کاهش این معضلات، ترویج شیوه های تعاونی و گسترش روحیه همکاری و مشارکت در میان مردم است. برخی کشورها، به ویژه کشورهای درحال توسعه که با کمبود شدید سرمایه های داخلی و خارجی، کاهش تولید، افزایش فقر و بیکاری و مشکلات ساختاری ضد توسعه ای روبه رو هستند، از تشکیل شرکت های تعاونی به عنوان راه حلی موثر بهره گرفته اند. تعاونی ها می توانند با ایجاد بستر مناسب برای مشارکت عمومی، سرمایه گذاری را تسهیل کنند.

شرکت های تعاونی از طریق تجمیع پس اندازهای خرد، سرمایه را به جریان انداخته و نقدینگی راکد را به چرخه تولید وارد می کنند. افزایش سرمایه گذاری، موجب رشد تولید شده و در نتیجه، اشتغال را بهبود می بخشد. این عوامل، در کنار یکدیگر، نقش محرک را در توسعه اقتصادی ایفا می کنند. بنابراین، نگاهی جامع به متغیرهای اقتصادی نشان می دهد که تمامی این عناصر به صورت زنجیره ای بر یکدیگر اثرگذارند. شرکت های تعاونی، با توجه به ساختار و ویژگی های خاص خود، می توانند به عنوان موتور محرک رشد و توسعه اقتصادی عمل کنند.

کلیدواژه ها: تعاون، شرکت های تعاونی، توسعه، سرمایه گذاری، تولید، اشتغال.

مقدمه
واژه تعاون در مفهوم عام به معنای همکاری، مساعدت، یاریگری، رعایت منافع جمعی و حمایت از دیگران است. اما در مفهوم خاص، تعاون به شیوه ای از کار گروهی اشاره دارد که از طریق تشکیل سازمان های رسمی و بهره گیری از روش های مدیریتی ویژه، دستیابی به اهداف مشترک را ممکن می سازد.

شرکت تعاونی نوعی نهاد اقتصادی است که از مجموعه ای از اشخاص حقیقی یا حقوقی تشکیل می شود و هدف آن، رفع نیازهای مشترک و بهبود وضعیت اقتصادی اعضا از طریق خودیاری، کمک متقابل و همکاری، در چارچوب اصولی است که قانون تعیین کرده است.

هدف اصلی تعاون، ایجاد فرصت های شغلی برای همگان و دستیابی به اشتغال کامل، جلوگیری از تمرکز ثروت در دست گروه های خاص، مقابله با انحصار، احتکار و تورم، کاهش وابستگی به دولت در نقش کارفرمای مطلق و در نهایت، تخصیص سرمایه و منافع حاصل از آن به نیروی کار است. تعاون همچنین با فراهم سازی ابزار تولید برای افرادی که توانایی کار دارند اما فاقد سرمایه هستند، زمینه های رشد اقتصادی را تقویت می کند.

در نظام اقتصادی-اجتماعی مبتنی بر تعاون، فعالیت ها بر اساس مشارکت جمعی شکل می گیرند و ضمن حفظ آزادی های فردی، استعدادها شکوفا شده و توسعه می یابند. این نظام، تمامی بخش های اقتصادی جامعه را در بر می گیرد، اما تحقق آن مستلزم تشکیل و توسعه تدریجی شرکت های تعاونی توسط گروه ها و افرادی است که به این ساختار نیاز دارند.

بدیهی است که تعاونی ها در خلا اقتصادی فعالیت نمی کنند، بلکه آثار مثبت آن ها به طور غیرمستقیم در قالب افزایش تولید، سرمایه گذاری، اشتغال زایی و سازماندهی نظام توزیع و تولید، به جامعه تسری می یابد. به این ترتیب، می توان گفت که تعاونی ها علاوه بر اعضای خود، به صورت گسترده بر عموم مردم نیز تاثیرگذار بوده و نقش بسزایی در توسعه اقتصادی و اجتماعی ایفا می کنند.

بیان مسئله
هدایت سرمایه های خرد و اندک مردم مستضعف روستایی و کشاورزان، تنها از طریق تقویت روحیه تعاون و بهره گیری از شبکه های تعاونی امکان پذیر است. با توجه به کاهش نقش اقتصادی دولت و عدم آمادگی بخش خصوصی برای پذیرش مالکیت واحدهای تولیدی و صنعتی، بخش تعاون می تواند نقشی کلیدی در هدایت سرمایه های مردمی ایفا کند. این بخش نه تنها می تواند مدیریت بخش قابل توجهی از اقتصاد کشور را بر عهده بگیرد، بلکه به عنوان یک عامل مهم در توسعه اقتصادی و اجتماعی، به رشد و پیشرفت پایدار کشور نیز کمک می کند. از این رو، در این مطالعه نقش تعاون در فرآیند توسعه اقتصادی بررسی می شود.

هدف مسئله
این پژوهش با هدف بررسی نقش تعاونی ها در رشد و توسعه اقتصادی انجام می شود. بدیهی است که در صورت عملکرد مثبت تعاونی ها از لحاظ مالی و بازرگانی، تاثیرات اقتصادی مطلوبی هم بر اقتصاد ملی و هم بر اعضای تعاونی ها خواهد داشت. بنابراین، این تحقیق علاوه بر بررسی مفهوم تعاون و ساختار شرکت های تعاونی، به تحلیل نقش آن ها در توسعه اقتصادی با تاکید بر سرمایه گذاری، تولید و ایجاد اشتغال می پردازد.